Problemen van het schoudergewricht komen niet zo vaak voor als die van heup of knie, maar ze bestaan wel, en onder hen is het de moeite waard om artrose van het schoudergewricht te benadrukken, waarvan de symptomen en de behandeling hun eigen kenmerken hebben. In de meeste gevallen behandelt een reumatoloog deze problemen. Over het algemeen heeft artrose van het schoudergewricht zijn eigen specifieke symptomen en wordt gekenmerkt door degeneratieve processen, niet alleen in het kraakbeen zelf. Heel vaak lijden de capsule, het ligamenteuze apparaat en de gewrichtszakken, waarvan er veel zijn.
Door alles wat er gebeurt, wordt het gewricht vervormd, de bewegingsvrijheid beperkt. Naast het feit dat een dergelijke aandoening zich ontwikkelt, gaat artrose gepaard met pijn. De redenen voor deze aandoening kunnen heel divers zijn, we zullen proberen ze in detail te begrijpen.
Wat maakt het allemaal mogelijk?
Het ontstekingsproces leidt tot de gevolgen van artrose van het schoudergewricht. Het ontwikkelt zich door verschillende factoren, sommige worden bestreden door een reumatoloog en sommige hebben de hulp van een traumatoloog nodig.
De meest voorkomende oorzaak van artrose is traumatisch letsel. Dit wordt waargenomen bij sporters als gevolg van microtrauma, tijdens een gewone dislocatie of na een fractuur. Dan is artrose posttraumatisch en vraagt om een eigen behandelaanpak.
Met de pathologie van bloedvaten ervaren de weefsels een gebrek aan zuurstof, weefseldystrofie treedt op. Als gevolg hiervan ontwikkelt zich artrose van zowel het rechter- als het linkerschoudergewricht. Vaak kan deze aandoening worden waargenomen bij overmatige fysieke inspanning.
Vaak liggen de redenen in hormonale verstoringen of auto-immuunschade aan het kraakbeen. In het laatste geval behandelt een reumatoloog een dergelijke artrose van het schoudergewricht. Artrose komt bijvoorbeeld voor bij psoriasis, jicht.
Het is betrouwbaar dat de oorzaken verborgen kunnen zijn in erfelijkheid, vooral als de ouders aan deze ziekte leden. Ook kan artrose ontstaan bij mensen met aangeboren afwijkingen van het schoudergewricht.
Symptomen kunnen ook optreden als gevolg van leeftijd, omdat het kraakbeen slijt. In gevaar zijn mensen boven de 50.
Symptomen
Artrose van het schoudergewricht ontwikkelt zich over een lange periode en de symptomen ervan verraden zichzelf niet. In dit opzicht moet u constant de toestand van het schoudergewricht controleren en, als er zelfs maar lichte symptomen optreden, onmiddellijk een arts raadplegen.
Het begint allemaal met pijn, die als eerste artrose manifesteert. Het gewricht doet pijn, vooral 's ochtends of als het weer verandert. Bij het heffen van gewichten is dit symptoom ook actief voelbaar, vaak kan het schoudergebied niet eens worden aangeraakt. Naarmate de symptomen vorderen, verschijnt artrose zelfs in rust. Naast gewrichtspijn kunnen symptomen in de rug, onderarm of elleboog zijn.
De symptomen worden aangevuld met bewegingsbeperking, de belangrijkste redenen hiervoor liggen in de pijn. Een persoon kan normaal gesproken geen eenvoudige handelingen uitvoeren, bijvoorbeeld zijn tanden kammen of poetsen.
Met de krassimulatietest kunt u de aanwezigheid van artrose achterhalen.
Het is ook moeilijk om je hand terug te nemen. Als medicatie en gymnastiek niet op tijd worden voorgeschreven, dan zijn contracturen gewoonweg niet te vermijden.
Complementeert de symptomen van kraken, die in elke mate kunnen optreden. Het komt voor door de groei van botweefsel, en in een vroeg stadium voelt alleen de persoon zelf het, en dan wordt hij zelfs op afstand gehoord. Wallen komen samen en niet alleen het gewricht, maar ook de schouder, onderarm en de huid kunnen rood worden. Dit alles wijst op de aanwezigheid van een ontstekingsproces.
In een laat stadium van de ziekte wordt abductie van de arm naar de zijkant een probleem. Dit gebeurt als gevolg van gezwellen die het gewrichtsgebied overvloedig bedekken. Er is enige specificiteit, afhankelijk van de mate - in elk stadium kan de ziekte zich op verschillende manieren manifesteren.
Afhankelijk van de graad
In de eerste fase van de ziekte is pijn alleen 's ochtends en' s avonds vervelend. Het kan even duren voordat een persoon van "stijfheid" af is. Een scherpe beweging gaat gepaard met een lichte crunch, wat niet de oorzaak is van pijn.
In rust, met deze mate van pijn, is er geen pijn op dezelfde manier als er geen veranderingen op de röntgenfilm zijn. Het begint allemaal in de tweede graad, wanneer de manifestaties meer uitgesproken worden.
Symptomen in de tweede fase worden aangevuld met een meer uitgesproken crunch en pijn. Het is niet meer mogelijk om de arm volledig te bewegen, maar de beweeglijkheid van het gewricht blijft behouden. In dit stadium vindt de vernietiging en vervorming van het kraakbeen plaats, er zijn karakteristieke manifestaties op de röntgenfoto.
In de derde graad kan het proces als lopend worden beschouwd en heeft medicamenteuze behandeling al minimaal succes. In dit geval zijn alleen lichte schommelbewegingen mogelijk en wordt scherpe pijn een constante metgezel. Het gewrichtsgebied raakt erg ontstoken, misvormingen, pijn in de schouder en onderarm komen samen. Zo komt posttraumatische artrose het vaakst tot uiting, wat zich in het gebied van het rechter- of linkerschoudergewricht kan bevinden.
Als u geen speciale oefeningen doet, zullen de spieren atrofiëren. Alleen chirurgische behandeling kan in dit geval helpen. Het bereikt dit stadium echter zelden, alleen bij constante overbelasting.
Bij de vierde graad is het niet nodig om over het gewricht als zodanig te praten, omdat het gewoon niet bestaat. Posttraumatische artrose leidt tot deze aandoening, vooral als de verwonding ernstig is. Medicijnen, zelfs krachtige, zijn niet in staat om met pijn om te gaan. Je kunt dit stadium tegenkomen bij oudere en seniele mensen. De pijn straalt vaak uit naar de onderarm en alleen een adequate behandeling kan helpen.
Behandeling
Er zijn speciale medicijnen die de ziekte kunnen stoppen. Het belangrijkste is om zo vroeg mogelijk een behandeling met hen voor te schrijven, zelfs als artrose posttraumatisch is.
Geneesmiddelen
In de eerste plaats zijn niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen. Er zijn er een groot aantal en alleen een arts kan de juiste kiezen. Naast het verminderen van pijn, wordt ook het ontstekingsproces verwijderd. Behandeling met deze geneesmiddelen wordt in kuren uitgevoerd, anders kan het effect op het kraakbeen negatief zijn.
Ook hebben medicijnen een negatief effect op het maagslijmvlies. Met de nodige voorzichtigheid worden ze toegewezen aan degenen die problemen hebben met dit lichaam. Bij langdurig gebruik kan een maagzweer ontstaan.
Lokale behandeling
Bij een sterk ontstekingsproces worden medicijnen op basis van hormonen in het gewricht geïnjecteerd. De medicijnen hebben een lokale ontstekingsremmende werking, dit is echter niet veilig voor het gewricht zelf, omdat dit het kraakbeen vernietigt. Lokaal gebruik van zalven is gerechtvaardigd, die ook effectief pijn verlichten.
Het schema wordt aangevuld met medicijnen die chondroprotectors worden genoemd. Het zal lang duren om de ziekte met deze medicijnen te behandelen, maar ze dragen bij aan het herstel van kraakbeenweefsel en de normale functie van het gewricht. De samenstelling omvat glucosamine, chondroïtinesulfaat en hyaluronzuur. Het effect houdt nog lang aan, ook nadat de medicijnen zijn stopgezet.
Fysiotherapie en gymnastiek
Er zijn veel technieken die praktisch geen medicijnen gebruiken, maar waarmee u uitstekende resultaten kunt behalen. Bij deze ziekte wordt de behandeling uitgevoerd met behulp van:
- magnetotherapie;
- therapeutische baden;
- laser;
- echografie;
- aarde.
Tegelijkertijd worden speciale oefeningen uitgevoerd om het bewegingsbereik in het gewricht te vergroten. Gymnastiek heeft veel technieken die worden voorgeschreven, afhankelijk van de mate en het stadium van de ziekte.
Het is het beste om oefeningen uit te voeren onder toezicht van een ervaren arts, die de optimale zal kiezen.
Operatie
Wanneer gymnastiek en medicamenteuze behandeling niet helpen, is het noodzakelijk om een operatie uit te voeren. Een schoudergewrichtendoprothese kan het probleem oplossen. Ze vervangen volledig alles wat oud en versleten is, de prothese zelf is gemaakt van metaal of keramiek. De levensduur van een dergelijk implantaat is ongeveer 15 tot 25 jaar.
Het behandelen van deze ziekte is erg moeilijk en niet altijd mogelijk. Succes heeft alleen een geïntegreerde aanpak, waarbij de behandeling bestaat uit medicijnen die worden aangevuld met gymnastiek of speciale oefeningen, fysiotherapie. Vooral bezorgd over de ziekte in de rechterschouder, omdat dit de hand is die werkt.
Het is beter om de ziekte in een vroeg stadium te behandelen en niet tot het uiterste te drijven. Als artrose in de eerste fase wordt behandeld, kunnen veel negatieve gevolgen worden vermeden. Maar het wordt niet aanbevolen om deze ziekte alleen te behandelen.